O Parafii
Budowę neogotyckiego kościoła rozpoczęto w 1902 roku, głownie dzięki funduszom Zamoyskich.
Zakończyła się ona w 1907 roku kiedy stanął obecny kościół z wyróżniającą się w krajobrazie wsi wysoka, 40-metrową wieżą zegarową, zwieńczoną metalowym krzyżem. Na dachu umieszczono ponadto wieżyczką na sygnaturkę. W podziemiach umieszczono kryptę nagrobną Zamoyskich.
Kościół konsekrował 28 października 1928 ks. bp Anatol Nowak.
Budowę neogotyckiego kościoła rozpoczęto w 1902 roku, głownie dzięki funduszom Zamoyskich. Zakończyła się ona w 1907 roku kiedy stanął obecny kościół z wyróżniającą się w krajobrazie wsi wysoka, 40-metrową wieżą zegarową, zwieńczoną metalowym krzyżem. Na dachu umieszczono ponadto wieżyczką na sygnaturkę.
W podziemiach umieszczono kryptę nagrobną Zamoyskich. Kościół konsekrował 28 października 1928 ks. bp Anatol Nowak.
W latach 20-tych XX wieku ufundowano nowe ołtarze.
Główny ołtarz utrzymany jest w formie tryptyku tworzą obrazy patronów parafii św. Zofii i św. Szczepana oraz centralnie umieszczonym Krucyfiks. Ołtarz powstał dzięki fundacji hrabiny Wandy Zamoyskiej. Ołtarz zaprojektował Bogdan Treter, inżynier-artysta z Krakowa, a wykonał Wojciech Bober z Krakowa.
Tabernakulum wewnątrz złocone, a na zewnątrz inkrustowane. Mensa ołtarzowa wykonana z marmuru ma 3,5 m długości i 0,63 m szerokości. W mensie umieszczono relikwie św. Wojciecha i św. Staniała.
Boczny ołtarz poświęcony Najświętszej Maryi Pannie ufundował w 1928 roku hrabia Adam Zamoyski. Na obrazie Matka Boża z dzieciątkiem siedzi na tronie w otoczeniu: św. Franciszka z Asyżu, św. Sebastiana, św. Mikołaja, św. Klary, św. Jana Chrzciciela.
Mensa ołtarzowa ma 2,34 m długości i 0,5 m szerokości. Cały ołtarz wykonany jest z drzewa modrzewiowego. Zaprojektował go Bogdan Treter, a wykonał Wojciech Bober.
Drugi boczny ołtarz poświęcony Sercu Pana Jezusa powstał ze składek parafian. Mensa ołtarzowa ma 2,34 m długości i 0,5 m szerokości.
Zaprojektował go Bogdan Treter, a wykonał Wojciech Bober.
Chrzcielnica, zabytkowa, zwieńczona figurą ukazująca scenę chrztu Pana Jezusa przez Jana Chrzciciela w Jordanie. Pochodzi ona jeszcze z wcześniejszego drewnianego kościoła pod wezwaniem św. Łukasza Ewangelisty
Ambona, wisząca wykonana z drzewa dębowego ze środków Zygmunta Zamoyskiego. Nad amboną znajduje się daszek z wyrzeźbionym Duchem Świętym.
Kościół dwukrotnie został poważnie uszkodzony w czasie działań wojennych 1939-45. Po wojnie dzięki składkom parafian naprawiony mury i witraże, pod koniec lat 50-tych pomalowane jego wnętrze.
W prezbiterium malowidła ścienne ukazują:
Pelikana. Jest on symbolem ofiarnej śmierci Chrystusa. Pelikany tak długo karmią swe pisklęta własną krwią, aż z wycieńczenia same umierają. Obecność pelikana w kontekście ukrzyżowania wskazuje zarówno na zbawczą krew Chrystusa wylaną za grzeszników, jak i oddaną na pokarm. W wiekach średnich obraz pelikana rozpowszechnił się również w połączeniu z pobożnością eucharystyczną. Pelikan na drzwiach tabernakulum i na monstrancjach wskazuje na Eucharystię.
Baranka spoczywającego na księdze z siedmioma pieczęciami. Baranek w ogólności jest symbolem prostoty, niewinności, czystości, posłuszeństwa, słodyczy. Wypowiedź Jana Chrzciciela wskazującego na Jezusa: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29), nie pozostawia wątpliwości, że symbolizuje on Jezusa Chrystusa. Księga zaś, na której spoczywa Baranek to symbol z Apokalipsy, która zapieczętowana przez siedem pieczęci oznacza tajemnicę tego co czeka nas w czasach ostatecznych.
Scena zmartwychwstania Jezusa
Pokołon Mędrców ze Wschodu Malowidło inspirowane jest boblijną sceną zaczerpniętą z Ewangelii wg. św. Mateusza (Mt 2,1-12)
W Nawie Głównej wykonano następujące malowidła ukazujące następujeące sceny:
Zwiastowanie. Malowidłow inspirowane biblijną sceną zaczerpnię z Ewangelii św. Łukasza (Łk 1,26-38). Lilia trzymana przez archanioła symblizuje dziewictwo. Gołębica zaś jest symbolem Ducha Świetego, który zstepując na Maryję sprawia, że staje się ona brzemienna.
Objawienie Matki Bożej z Lourdes. Scena ukazuje wydarzenia z 1858 roku, gdy Maryja ukazała się młodej dziewczynce o imieniu Bernadeta. Woda wypływające spod stóp Maryi jest nawiązaniem do boblijnej sceny z Księgi Ezechiela, gdy spod Świątyni wypływała woda, która płynęła ku wschodowi przynosząc życie terenom pustynnym. Maryja nosząc w łonie Jezusa stała się Nową Świątynią.
Przekazanie władzy kluczy Piotrowi. Z Mateuszowej Ewangelii wiemy, że na pytanie Jezusa: „Co ludzie mówią o Synu Człowieczym? Kim jest?”, właściwą odpowiedź: „Ty jesteś Mesjaszem, Synem żyjącego Boga” dał tylko Piotr, za co zresztą nagrodzony został przez Chrystusa obietnicą: „Dam ci klucze Królestwa Niebieskiego i jeśli coś zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a jeśli coś rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.
Jezus błogosławi dzieci. Autor ukazał piękną biblijną scenę zapisaną w Ewangeliach.
Oko Opatrzności. Pod chórem namalowane zostało Oko opatrzności symbolizujące Bożą troskę o świat. Obok niego dwie cnoty kardynalne sprawiedliwość i męstwo. Pytaniem jest gdzie zostały namalowane pozostałe dwie cnoy – roztropność i wstrzemięźliwość.
Na wieży znajdują się cztery dzwony lane przez Feliksa Felczyńskiego w Przemyślu. Największy waży 807 kg. Na imię ma Adam, Władysław, Zygmunt i jest to fiara hr. Wandy Zamoyskiej.
Trzy następne ufundowane z dobroczynnych składek parafialnych:
Maria – Wanda waży389 kg.;
Zofia: waży242 kg.;
Stefan, waży167,5 kg.